vlier heeft altijd haast

Weinig tijd

Haastig uitgeschoten
ziet hij het
met lede takken aan,
de tijd, het komen, gaan
van mist en wolken
wind die rukt
het waterkolken
druizelregen, glazen lucht
het vriezen, drogen
zucht
hij moet wel,
dat gejaagde groeien
voor de duvel uit
meteen maar bloeien
tienerkruid
met rijpe vruchten
in topzware trossen
gewapend
tegen Vlierse Hein
want ieder jaar kan
voor een vlier
alweer het laatste zijn.
 

Trots, maar ook kwetsbaar, de vlier. Wil boom worden, streeft omhoog, haastig. Want hij weet: het kan, maar het is een vlier in de praktijk zelden gegund om het zo lang vol te houden, zo lang met rust te worden gelaten, zo lang de elementen te weerstaan. Zelfs als onopvallende struik wordt hij zelden ontzien. Maar de ambitie zit in de genen, hij kan niet anders. Gevangen in een vicieuze cirkel van haastige spoed, streven, stranden en opnieuw beginnen, de schade inhalen, haastige spoed... En steeds maar blijven bloeien, bessen, zaad, overleven: desnoods in die minimale vorm.

Abonneren op RSS - vlier heeft altijd haast

Home button