Schat
Het leven traagt
het remt hier af
tot langzaam ruisen
van mijn hart
dat rustig
afstand neemt
van tijd
en dwang die wegspoelt
golf na golf
bevrijd
in buitenzinnig blauw
weer losgeslagen
zie ik jou
mijn schat, je staat er
stralend vol te zijn
in het verlossend water.
Dit gedicht schreef ik voor de openingspagina van 'Schatgraven op Bonaire' (2009) en het is - net als de hele verhalenbundel - opgedragen aan Mary. Er worden meerdere schatten in opgestapeld. Te beginnen de vele schijnbaar gewone, maar samen zo bijzondere eigenschappen van het eiland waarover het boekje gaat. En dan ook nog daar te kunnen zijn - die kleuren, dat blauw, het verlossende water. En dat bovendien samen met Mary te kunnen doen. Onschatbaar.