Omzien

Het is tijd
ik ben gekomen
om te gaan
vandaag
nog één keer kijken
naar de mensen
oude rotten bij elkaar en
jonkies net begonnen
in de schaduw
van de jaren.
Eén keer kijken nog
naar buiten
de bewogen wereld
van de groei
het land
dat vrucht draagt
van het werken
gaan tot aan de rand.
Nog één keer kijken
in gedachten – pijn
van het verlaten
tijdelijk verloren zijn
in dagen vol hiaten
maar geen spijt
het is niet anders
het is tijd.

Het gedicht Omzien schreef ik in 2008. Na vele en intensieve jaren nam ik afscheid van een grote groep betrokken en onderling sterk verbonden medewerkers. Ik was al aan mijn nieuwe werk begonnen, maar we ontmoetten elkaar nog één keer voor het definitieve afscheid. Ik zag de geschakeerde eenheid aan en zag mezelf: al een beetje op afstand, maar met de verse pijn nog in het hart. En sprak ze toe met dit gedicht, dat daarna bij verschillende gelegenheden ook door anderen is voorgedragen.

Thema: 

Home button