In de goot

Voorbij
als bloesemblad dat
afgedragen
zonder dank
massaal ontslagen
valt
en weerloos
op een hoop waait
in een anonieme goot
belandt, verregent 
en tot slot
zijn eigen kleur verliest,
onopgemerkt verrot.
 

Eerst is er de spanning van wat komen gaat, wat komen móet als alles alles klaar is, en het wachten. 'Wachtdag' stond daar bij stil. Dan breekt hij aan: de dag dat alles klopt, dat alles is zoals het moest zijn: de vervulling, 'Bestemming bereikt'. En daarna volgt - onvermijdelijk - de neergang, het verval zonder aanzien en zonder omzien, hoe mooi de bloei ook was: 'In de goot'.
Andere bloeiers gingen voor en nog weer andere nemen het over, een eindeloze rij. Tot de winter komt. Maar die komt met een belofte: volgend jaar gebeurt alles weer opnieuw.

Home button