Fotoblog

Verliefde Prikichi's

Het is nog vroeg in de morgen als de Prikichi's - West-Indische Parkieten (Aratinga pertinax) - de wijde Bonaireaanse wereld invliegen. Lawaaiig en kleurig doen ze dat. En vaak in groepen, maar binnen die groepen zijn er dan altijd stelletjes.

Zeedruif...

Langs zee groeit-ie vooral, de zee van Bonaire, deze rare druif. Het is de Zeedruif (Coccoloba uvifera) - Dreifi di laman in het Papiamentu - die in het geheel niet met de druif verwant is, maar wel vruchten draagt die op druiven lijken en ook nog eens in een soort trossen hangen.

Boombaard

Bonaire. In de Kunuku. Warrige grijze bolletjes aan boomtakken. Zijn het vogelnesten? Is het mos? Een korstmos? Nee, een gewone plant. Nou ja, gewoon: leden van de Bromelia-familie zijn eigenlijk nooit gewoon. Bromelia's groeien namelijk in bomen en zo dus ook deze Boombaard (Tillandsia recurvate).

De Klimopbessen beginnen te rijpen

Hij viel in het late najaar al op, de Klimop, met zijn late, maar alsnog uitbundige bloei. En zo hoort het ook. Massa's kleine, onopvallend gekleurde bloemetjes die een welriekende en gewaardeerde voedselbron voor late insecten vormen. En als de bloemen laat zijn, geldt dat natuurlijk ook voor de vruchten.

Blote bast

Als de bomen kaal zijn, worden eindelijk hun andere eigenschappen wat meer zichtbaar: omdat deze zich - letterlijk en figuurlijk - niet langer in de schaduw bevinden van het opdringerige blad, de bloesem, de zaden.

Winterschaduw

Een héééle lange schaduw, dat heb je in de winter. Kan ook 's zomers natuurlijk, als je vroeg op bent. Maar in de winter is het bijna de hele dag. Net zoals de zon je bijna de hele dag hinderlijk laag in je gezicht schijnt en de weg gevaarlijk laat glimmen.

Kardinaalsmuts met kurklijsten

Kardinaalsmutsen (Euonymus), zowel de wilde als de tuinsoorten, zijn niet alleen bijzonder wat betreft hun kleurrijke 'bes-in-een bes'-vruchtjes. Ook hun takken zijn bijzonder van kleur en vorm. Ze beginnen opvallend dun en glanzend groen. Als ze jong zijn.

Rode schijnspurrie: vroeg of laat?

In een oud wielspoor op een zandweg langs de Drentse heide, een klein plantje waaraan je gemakkelijk voorbij kijkt. Logisch, want het mag dan van mei tot in herfst bloeien, begin januari is wel érg laat om nog te groeien en zelfs bloemknopjes te dragen. Of erg vroeg. Dus verwacht je hem niet.

Siberische Winterpostelein?

Deze Winterpostelein doet zijn naam eer aan: hij zag kans om al voor de jaarwisseling te groeien én te bloeien. Het is niet de 'gewone' Kleine Winterpostelein - Claytonia perfoliata - die uit Noord-Amerika komt, maar hier al langer is ingeburgerd: gekweekt in moestuinen en van daaruit ook verwilderd.

Fuchsia magellanica houdt nog vol

Wilde Fuchsia's groeien in Zuid-Amerika, vooral in de (sub)tropische delen van dat continent. Het is een gracieus bloeiend plantengeslacht uit de Teunisbloemenfamilie, dat bij Kolibries bepaald niet onbekend is.

Pagina's

Home button