dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De kortgeleden nog fier geheven bloeischermen zijn gaan hangen onder het gewicht van de jonge bessen, die nog groen zijn, weinig opvallend. Wat niet gezegd kan worden van de rood kleurende stelen waaraan zij hangen. Die lijken een voorbode te willen zijn van het diepe purper dat de bessen bij rijping zal kleuren.
Nogal verbaasd zie ik hem door het weerbarstige mos ploegen: een Coloradokever, de schrik van de aardappeltelers. Verdwaald zeker. Deze kever van ca. 1 cm kwam in de negentiende eeuw achter de aardappel aan uit Amerika en is hier sindsdien niet meer weggeweest.
Als je het Zandblauwtje (Jasione montana) ziet bloeien, is het zomer. Het houdt van zand, warm zand, en als het zo'n plekje eenmaal heeft ontdekt staan er veel bij elkaar om het hemelsblauw van de lucht te weerspiegelen. Dit groepje zag ik in de buurt van Pesse, bij een spoorwegovergang.
Boven de 2000 meter, waar alles klein en gedrongen wordt, zijn de bloemen soms juist extra groot. En extra gekleurd ook. Zoals bij deze Kochs gentiaan, ook wel de Stengelloze gentiaan genoemd.
Nee, dit is niet de richtingwijzer die nodig is om de weg te vinden in deze vernieuwde website. Het is bovenop de Hoch Blauen in het Zwarte Woud met in de verte de eerste Zwitserse bergen.
Een weekendje Zuid-Limburg met regenachtig weer, dan kom je ze geheid tegen: Wijngaardslakken. Altijd groter dan je dacht en ruim voldoende voor een maaltje escargots, zoals ze klaargemaakt heten. Maar ja, ze zijn beschermd in Nederland....
Cornus kousa is een Kornoelje uit Oost-Azië die door zijn grote, exotische bloemen moeilijk als zodanig te herkennen is. Maar de bloemhartjes verraden hem. Hij is her en der in Noord-Amerika 'genaturaliseerd' en ik zag hem dan ook in New York State.
Tegen rotsige hellingen in de Hudson Valley (New York) staat hij, half onder bomen verscholen, schitterend en massaal te bloeien, deze wilde Rhododendron.
Deze Noord-Amerikaanse Grootbladige Magnolia - Magnolia macrophylla - is behalve grootbladig ook grootbloemig. Hij heeft de grootste bladeren (tot 30 cm breed en 90 cm lang) én de grootste bloemen (meer dan 30 cm doorsnee) van het hele subcontinent.
Meestal gaat onze aandacht naar de eerste knoppen, de eerste bloemen, de eerste van wat dan ook. Maar overal waar eerste zijn, zijn ook laatste: minder opvallend, maar net zo bijzonder. Zoals deze 'laatste' knoppen van de Lijsterbes die - inderdaad - volop in bloei staat.
