dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Buiten herken je hem bijna niet, de vingerplant, met grote glimmende bladeren, metershoog en nog bloeiend ook. De bolvormige groepjes bloemen laten de familieverwantschap met de klimop zien en net als de klimop is hij ook laat met bloeien, misschien nog wel iets later.
De koeien staan allang weer op stal, dat wil zeggen: de melk en vlees producerende meerderheid die zo'n grote druk uitoefent op ons land, op de bodem, het water en de lucht. Die koeien. En binnen produceren zij rustig door, onwetend van wat zij aanrichten.
Het is een wirwar van botten, deze 'kudde', vijf uit de kluiten gewassen vegetariërs - Triceratops genaamd - die ruim zestig miljoen jaar geleden op aarde rondliepen, samen met al die andere grote en kleinere dinosauriërs. Pas als je er langs loopt zijn de afzonderlijke exemplaren goed te onderscheiden.
Ze waren er natuurlijk de hele zomer al, maar op de één of andere manier trekken ze in de herfst de meeste aandacht. Dat zal te maken hebben met vallende blaadjes, de naderende winter en - vooral - hun winterslaap. Want dat blijft een raadselachtig en ook wel benijdenswaardig fenomeen.
... de bocht gaat in, dat oude versje klinkt allang niet meer en het touwtje springen met een groep is zelden nog te zien. Ook de spinnen zelf lijken steeds zeldzamer worden, al is er bij mijn weten nog geen nationale spinnentelling die zulks kan bevestigen.
Tegenwoordig is wit vetkruid misschien vooral bekend van de 'groene daken', maar daarbuiten vindt dit ondernemende, inheemse vetplantje zelf zijn eigen plek, zoals hier langs het trottoir. En dan is het tijd om te ontspannen en te genieten van de zon.
Deze kompaskwal is behoorlijk uit koers geraakt en zal ook niet meer naar zee terugkeren. Want aanspoelen betekent uitdrogen en uitdrogen betekent doodgaan.
Je hoort dezer dagen weinig goeds over groen en vergroening, maar toen viel mijn oog op deze fiets die in een paar weken tijd al bijna door klimop is verzwolgen. Zo snel kan het dus gaan en daar is geen ingreep voor nodig, integendeel...
Nee, dit is geen koekoeksbloem, tenminste niet de Echte, maar de Dagkoekoeksbloem. Die is veel vaker te zien, omdat hij minder gevoelig is voor verdroging en bemesting dan de Echte. Een beetje schaduw stelt hij overigens wel op prijs, tenzij de bodem goed nat is.
Er zijn wel meer struiken die in het voorjaar met rode blaadjes uitlopen, rozen bijvoorbeeld, maar deze Pieris japonica maakt het wel heel bont.
