Meezen

Twintig meezenvoetjes
hippelen in 't groen,
zurkelende zoetjes
zoo de meezen doen.
Sprongen, rechte en kromme,
doen ze elkander na,
oppe, neêre, en omme,
ga en wederga.
Elk, op elk zijn taksken,
laat z'n tonge gaan:
elk het meezenfrakske, en
't meezenmutsken aan.
Voor die 't frakske maken,
één' duim, of drie quart
kost het, blauw van laken,
met 'en lapken zwart.
Uit die kleine lapkes,
zwarter als laget,
snijen de meezen kapskes,
volgens hunne wet.
'k Zie ze geren spelen,
'k hoor ze geren, 's noens,
bobbelender kelen,
babbelen bargoensch.
't Zit entwaar 'en spinne,
't ronkt entwaar 'en bie:
snappen doen ze ze inne,
zonder 'een twee-drie'.
Hoor ze vijvevazen,
altijd even stout;
reppen, roeren, razen,
weg en weêre, in 't hout!
'Mij!' zoo roept er eene,
'mij, die mugge!' - 'Dij?'
wederroept Marleene,
'mij, Martine, mij!'
Twee die wetten weten,
delen 't heltegoet:
eten en vergeten
mensche en meeze moet!