Bonaire

Oude ezel blikt terug

De oude ezel overdenkt - jawel
ik denk, denkt hij vermoeid -
zijn harde leven
struikelend bestaan
gestoten, eens
aan elke steen
geschopt, bespot, belaagd
gebeten, aangereden
nagezeten en verjaagd
de nacht in, droge stekels
stof en wind, een bouwplaats
ligt verlaten
in het bleeklicht van de maan
op zoek naar water
onderin een roestige ton
glimt het geluk dat spiegelt
om zijn grijze kop
die narrig schudt,
gewoonte, niet van spijt
de vrijheid heeft zijn prijs
maar voor geen enkele
wil hij die kwijt.
 

Wilde ezels op Bonaire. Zoals ze langs komen sjokken, in de vroegte of na het vallen van de nacht! Zoals ze in de middaghitte staan te slapen tussen mager geboomte! Zoals ze er gehavend uit kunnen zien! Werkelijk alles roept deernis op. Er is dan ook een ezelopvang gekomen. Nog even en daar groepen meer ezels bij elkaar dan er nog in het wild rondlopen. De oude ezel die in dit gedicht terugblikt op zijn harde leven, blijft buiten. De ontberingen, weet hij, zijn de prijs voor iets onbetaalbaars: vrijheid.

Weemoed

Voor de laatste keer kijken
naar wuivend gebloei
naar het kleurig gegroei
naar het achteloos prijken,
de zilveren zee;
Voor de laatste keer luisteren
naar ochtendgekwinkel
naar middaggefluister
naar nachtelijk zwijgen,
zo lui, zo tevree;
Voor het laatst ook de geur
die van heuvels komt rollen
gevoel van vervuld zijn
geleegd zijn ten volle ...
dat reist met me mee.

Ook al weet je: ik kom snel weer terug - Deo volente - tóch is het een afscheid. Met alle daarbij behorende 'voor de laatste keer'-ervaringen. De Nederlandse herfst komt eraan, de winter. En dat ik ook mooi. Maar ergens klinkt een stemmetje, Dat roept, fluistert en zwijgt: 'blijf hier!' Neenee, want dan mis ik het terugverlangen en het moment van terugkeer en weerzien.

Zoet

Rolt heuvelaf
zoetzware geur
glijdt zeewaarts
huizen langs
de liefde
van onooglijk bloeien
ongeziene boom
van dromen
onbaatzuchtig drenkend
dorstig hart
tot bij de smalle boulevard
een aarzeling
het laatste luchtje
golft dan
warm nog
een tevreden zuchtje
op het koele water.

Hij kan bedwelmend uit de heuvels komen rollen, een heerlijke zoete geur die blij maakt. Onderweg naar zee, de onherroepelijke bestemming, zal hij nog velen beroeren, deze onbekende weldoener. Tot bij de boulevard het moment van afscheid komt. Maar uit de heuvels....

Pagina's

Abonneren op RSS - Bonaire

Home button