dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De een komt er om zijn kostje bij elkaar te scharrelen, beweeglijk speurend, geen moment stil. De ander juist om te rusten na zijn dagelijkse taken, het vissen op zee, en zit er onbeweeglijk op een stuk rots in het af en aanspoelende water.
Een impressie van de mangroves bij Lac.
Van 'binnenuit', als het ware.
Acryl op doek, 50x80 cm
VERKOCHT
'Na shelu' betekent de lucht in, maar ook: naar de hemel.
Toepasselijk, toch?
Acryl op doek, 50 x 60 cm
Prijs: $ 350,- (op Bonaire)
Alsof er een wedstrijd honderd meter cirkelzagen is gestart, zo hard, zo lang en zo doordringend klinkt de Zangcicade als hij zijn aanwezigheid kenbaar meent te moeten maken. Overigens heb je hem dan nog lang niet gevonden, ook al is hij met een lengte van 4 tot 5 cm behoorlijk groot. Want schutgekleurd natuurlijk.
Het bruine stof
schuurt
in mijn neus,
geslepen licht
steekt mij
de ogen uit,
het vogelzwijgen
boort zich
in mijn oren,
trillende warmte
dringt
onder mijn huid,
de hitte
gaat mij
zelfs in kouwe kleren zitten.
Vorig jaar om deze tijd was ik ook op Bonaire en riep toen in het gedicht Middaguur het beeld op van een verlaten stofweg, stovend in de zon, waarover een oude pick-up truck voorbij rijdt. Een leguaan ziet het lui en verbaasd aan, want niemand waagt zich buiten op dit uur, het dal van de dag. Maar soms moet het en dan worden de zintuigen stuk voor stuk op de proef gesteld en dringt de hitte verlammend tot in je botten door. Tót de middag kantelt. Dan komt alles weer tot leven.
Een echt feestnummer, de Oleander: groeien, bloeien, hij gaat maar door, twaalf maanden per jaar is het bal. Uit Spanje afkomstig inderdaad, Olé! En uit de rest van het Middellandse Zeegebied, Iran, Pakistan en India. Dol op rotsige grond en ja hoor, laat Bonaire nou één en al rotsige grond zijn...
Drooggevallen oude kust, een impressie van oude kalksteenrots en typerende begroeiing.
Acryl op doek, 50 x 60 cm
Prijs: $ 300,- (op Bonaire)
De jonge passiebloem
bij dageraad geboren
vlamt
in vroege zon
verlangt
want deze dag
gebeurt het
zal het
zaad van de liefde
in haar schoot ontbranden
haar vrucht ligt
in beginsel klaar
en zij
zal bij de eerste schemer
zelf vergaan, haar schoonheid
alles weggegeven
geeft tot slot - voldaan
het leven.
Brandende liefde, waar is dat meer te verwachten dan bij de Passiebloem? Jonge bloemen begroeten de dag, onwetend van het onontkoombare: dat zij die avond nog zullen sterven. Ze zijn opgewonden, kleurig en kunstig opgetuigd - voor de liefde en niets anders. En die zal ze verteren. Maar dan is de passievrucht al begonnen met groeien en trekt zo de doorgaande lijn van het leven verder door de tijd.
De Palu santu is een tropische boom die houdt van de zee. En dan niet op rotsen in de harde wind, maar rond de rustig kabbelende baai van Kralendijk, tot in mijn hogere en meer inlandige tuin.
Schichtig
vogelschim
van vederlichtig
blinken, stil
schiet hij opzij
en stil weer, dan
omhoog, omlaag
metaalgroen flitsen bij
de bloemenhaag
is rust noch duur
of toch
zit hij daar
toegevouwen
na het razen
zo beschut
wat uit te blazen?
Nee, 't is niets!
schrikt hij, en blaast
met lange snuit
mijn onverbloemde
blikken uit.
Onvermoeibaar lijkt hij, de kolibrie: de zwarte, rood en geel oplichtende Dòrnasol en vooral de nóg kleinere, metaalgroen blinkende Blenchi. In een aanhoudende topprestatie hangen ze stil in de lucht voor een bloem, schieten naar een volgende, om daar meteen weer - met onzichtbaar snel bewegende vleugeltjes - stil te hangen. En zo maar door. Zouden ze echt nooit rust nemen? Een enkele keer zie je er - bij verrassing - eentje op een verscholen takje zitten. Maar zodra je hem ziet, schiet hij weg. Alsof zelfs éventjes zitten door de kolibrie zelf al te lang wordt gevonden...
