Weblog van de (on)gewone natuur

Op Bonaire kun je het naderen van de volle maan voelen. Sommigen staren als verlamd vanaf hun porch naar de maanverlichte bomen en hun zwarte schaduwen.

Bij deze jaarwisseling is het in de natuur een drukte van belang: de volhouders hebben het langer vol gehouden dan anders en het nieuwe leven is eerder tevoorschijn gekomen.

Appeltjes van oranje staan tegenwoordig voor een koninklijke prijs. Oranje met een hoofdletter dus. Al veel langer is het een - vooral in de winter populaire - kamerplant met oranjerode bessen die van afstand kunnen doorgaan voor kleine sinaasappeltjes, maar in werkelijkheid verwant zijn aan de tomaat.

Ach ja, laatbloeiers. Bij mensen is het een niet altijd even overtuigende inhaalmanoevre en ook bij planten zijn het meestal bijzondere situaties waarin er wordt laatgebloeid. Er blijken heel wat van die bijzondere situaties te zijn.

Een gezellig bol buikje, dat wel, maar het is allesbehalve een ongevaarlijke goedzak, deze zwaarbewapende cactus die voor niets en niemand wijkt en in zijn eentje de wereld staat te trotseren. Als het moet.

Ze zijn er altijd, ergens, maar niet zoveel als in augustus. Rond die tijd breiden ze bovendien hun werkterrein uit naar zomerse zitjes, picknicktafels en terrassen. Zo kennen we ze, hinderlijk zoemend om onze versnaperingen, hoofden, nekken en braakliggende ledematen.

Een onbekende plant met uitdagende bloemen aan hoge toortsen die verrijzen uit een grote, zachtglanzende en diepgroene rozet. Tis een vreemdling zeker, die verdwaald is zeker, kzal eens even vragen naar zijn naam. Hoe zegt u, Acanthus? Dat klinkt inderdaad niet erg nederlands. En waar...

Venus, helder stralend trotseert zij het aangloeiende licht van de opkomende zon, de onbetwiste Morgenster die op andere momenten echter net zo makkelijk de Avondster is en in die hoedanigheid als eerste door het dovende licht van de ondergaande zon breekt om de nacht aan te kondigen.

Zijn voorname verschijning is niet te missen, het statige schrijden, dat stijf in de houding staan. De vraag dringt zich op of hij soms Blauwe reiger heet vanwege zijn blauwe bloed, want ja, zijn grijze verenpak - hoe stemmig en gekleed dat ook is - kan het niet zijn. Hij is in ieder geval zeer aanwezig.

Er zijn vele Pinksterbloemen, maar er is er maar een die echt zo heet. Een lastige opgave, Pinksterbloem te zijn, te pieken op het juiste moment. Want het voorjaar is soms te vroeg en dan weer te laat en ook Pinksteren zelf houdt er voor eenvoudige bloemen een onnavolgbare datumplanning op na.

Tijdenlang stond hij er onveranderlijk bij, moedig de maandenlange droogte trotserend. Maar van de ene dag op de andere begon hij luid te zoemen, de grote Shimaruku-struik achter het huis. Gealarmeerd ging ik kijken en zag oudroze bloemen, bloemetjes eigenlijk. Heel veel.

Behalve met fijnzinnige en felgekleurde bloemen is India ook gevuld met dieren, dieren van vlees en bloed én in de vorm van beelden en reliëfs. Vele zijn heilig of semi-heilig vanwege hun rol in de oude Hindoe-verhalen. Na de sjokkende, afval etende 'moeder der schepselen', de koe, is de aap de opvallendste.