Het begon met een paar bloemen, al voor ik naar Bonaire vertrok. En nu, bijna vier weken later bloeit hij nog steeds en heeft het merendeel van de knoppen zijn bloeikruit verschoten. De rododendron in mijn voortuin, die in de loop der jaren ook al van roze- in witbloeiend is veranderd, zal komend voorjaar dus weinig te bieden hebben. Tenzij hij ook nog eens in de winter nieuwe knoppen gaat aanmaken, maar zo gek zal het toch wel niet lopen. Mijn rodo is niet de enige die in de war is, ik zie gelukkig vele lotgenoten. Nou ja, gelukkig: die bloeien dus allemaal miezerig komend voorjaar!
Het is niet voor het eerst hoor, dat dit gebeurt. De bijzondere omstandigheden hebben zich al eerder voorgedaan, zij het niet in deze mate. Ik wijt het niet zozeer aan de warme zomer, maar aan een paar extreem koude nachten eind augustus, gevolgd door weer een nieuwe periode van warm weer. Een eenvoudige rododendron zou dan zo maar kunnen denken dat het - een weliswaar zeer korte - winter is geweest en dat de dikke knoppen die voor het voorjaar bestemd waren, nu wel open mogen.
Het ziet er wat bescheidener uit dan in hetvoorjaar, dat wel, alsof de echte overtuiging mist. Of leg ik dat er in?
- « Vorige weblog Wind (21 september 2018)
- Volgende weblog » Eiken om tegenop te kijken (29 oktober 2018)