Ook Naturalis is, in elk geval voor mij, natuur dichtbij. Waarbij wel aangetekend moet worden dat 'alle dieren dood zijn', zoals mijn vierjarige kleinzoon snedig opmerkte. Hij vond vooral de ramen (foto 2) mooi - daar zag hij bladeren in - en niet te vergeten de hoge hal zelf waarin aan één kant de zalen liggen opgestapeld. Bij het beklimmen van de open trappen - hetgeen met voorrang diende te geschieden - ontvouwde zich beneden een almaar indrukwekkender afgrond.
Het tentoongestelde interesseerde hem aanvankelijk minder, maar in de donkere zalen met oplichtende dino-skeletten kwam hij er eindelijk in. Eerst vingen de 'vliegende' exemplaren zijn aandacht en daarna die ene die zo groot was dat je zijn kop bijna niet meer kon zien, zo hoog stak die boven alles uit. En natuurlijk was daar tot slot de Tyrannosaurus (foto 1) met zijn enorme kop en tanden, pardon: háár enorme kop en tanden, want het is Trix herself die nog niet zo lang geleden in Noord-Amerika onder het oog van de camera werd opgegraven om vervolgens in onderdelen naar Nederland te worden verscheept. En al waren het ook bij Trix 'alleen maar botten': die enorme kop op aanraakafstand deed zijn werk.
Dan de IJstijden-afdeling. Daar lagen botten waar je aan mocht komen, niet van Dino's, nee, maar Mammoeten waren ook heel groot hoor! Een compleet exemplaar (foto 3) overzag vanuit de hoek van de zaal een toendra-landschap dat in de vorm van het huidige Nederland bijna de hele zaal in beslag nam. Er liep van alles in rond, maar pas als je keek door één van de verrekijkers rondom - waarvan enkele op de hoogte van een vierjarige - begonnen die kuddes daadwerkelijk te bewegen: 'echt opa, kijk maar!' Ja, daar kun je dus héél lang naar kijken.
Naturalis
Geplaatst op 31 januari 2023