Voor mieren is het geen film, Bruidsvlucht, maar het jaarlijkse feest van massaal uitvliegen en sex, van opgewonden jonge mannetjes en gewillige jonge vrouwtjes die mierenkoningin willen worden. Geen binnengedrongen Drentse Bosmieren deze keer: die hebben inmiddels hun Waterloo gevonden. Nee, het zijn de gewone, Zwarte wegmieren onder de tuintegels in Oegstgeest. Iedereen met een tuin heeft ze. En hun uitvliegen - op die ene warme en drukkende dag in juli, allemaal en overal, alsof het afgesproken werk betreft - is even bekend als raadselachtig.
Wat is er aan de hand? Hoe komen die mieren plotseling aan vleugels? Het zijn geen oude mieren die vleugels kregen, maar het is een nieuwe generatie die - in tegenstelling tot alle voorgaande generaties van kleine, ongevleugelde 'werksters' - groot en gevleugeld tevoorschijn komt. Mannetjes en vruchtbare vrouwtjes zijn het. Een mannetje (omcirkeld in foto 2) is groter dan een ongevleugelde werktstermier (omcirkeld in foto 3) en een vruchtbaar vrouwtje (alle foto's) is daarmee vergeleken een reuzin. Uit elk mierennest kruipen ze omhoog langs potten en planten en kiezen het luchtruim voor hun paring. Alle mieren doen het zo en ook bijen, wespen en hommels kennen elk jaar zo'n bijzondere geboortegolf.
De mannetjes sterven na hun korstondige hoogtepunt, maar de bevruchte vrouwtjes kunnen koningin worden. Dan moeten ze wel een goede nestplek vinden, de concurrentie doodbijten en hun eigen vleugels afbijten voor een leven onder de grond: een leven van eitjes leggen en verzorgd worden door de werksters die daaruit worden geboren. En als het nest groot genoeg is, ergens in de zomer, wordt er een generatie gevleugelde mieren geboren.....
De Zwarte wegmier (Lasius niger) is gespecialiseerd in luizen 'melken': hen zodanig kietelen dat ze hun suikerwater afstaan. De luizen worden naar geschikte planten gebracht, planten waar tuinen vol mee staan. En daar vestigen deze mieren zich dan ook graag.
