dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Buiten herken je hem bijna niet, de vingerplant, met grote glimmende bladeren, metershoog en nog bloeiend ook. De bolvormige groepjes bloemen laten de familieverwantschap met de klimop zien en net als de klimop is hij ook laat met bloeien, misschien nog wel iets later.
Hij heeft een makkelijk leventje, de sierappel, geen andere taak of verantwoordelijkheid immers dan mooi zijn en bekoren. Voor sierappels geen noeste arbeid zoals het voortbrengen van gezonde vruchten en het dragen van die last terwijl ze groter worden en rijpen: dat is voor de harde werkers die niet op de voorgrond treden. Toch is het leven van de sierappel niet zo gemakkelijk en zorgeloos als het lijkt. Want in 'voor de sier' klinkt ook een oordeel door: 'slechts voor de sier'.
Zowel Dirk als Conall zijn het land uit gewaaid en over drie weken zullen de dagen weer langer worden. Tot zover het goede nieuws. Maar voorlopig zijn de dagen nog kort, is het licht flets of vaker grauw. En soms, als de wolken vervloeien tot een donkergrijze deken, is er bijna helemaal geen licht. Zonnepanelen worden er niet voor wakker.
Toen ik in mijn wijkje kwam wonen, werd er nog Sint Maarten gevierd. Maar die vrij ingetogen Nederlandse traditie - met de lampionnen, de kaarsjes en het aloude lied - is ingeruild voor het van oorsprong Iers-Angelsaksische Halloween dat meer tot de verbeelding spreekt. In elk geval is er meer te verbeelden. De nadering van Halloween is in het straatbeeld dan ook niet te missen. De skeletten en geschminkte doodshoofden herinneren eraan dat Halloween, de avond voor Allerheiligen, alles te maken heeft met de dood en de doden. Maar daar is het niet bij gebleven.