De oude vlier leunt
op het hek
vermoeid en stram
de winter sterft nog
in zijn stam
hier in de Meer
waar kavelkoppen
in gelid gelegd zijn
aan het koolzaad
langs de weg.
Door vochtig blad
ziet hij ze komen
ongelovig stappend
door het jonge gras
geknield bij sloten
in de zon;
de vlier kijkt toe
hij kent de tijd
het doorgaan
nieuwe koeien
steeds weer
nieuwe.
Jonge koeien, onwennig, een oude vlier ziet het voor de zoveelste keer aan, in de polder waar ik doorheen fiets op weg naar school.
Uit: 'Verdwijnpunt' (2008)
Thema:
Geplaatst op 28 april 2023
