Ze spatten op de rotsen
tot schuim, aanrollende dromen
vergaan, ze verstrijken
ze wijken en komen
opnieuw en steeds weer
slaan ze stuk, overstromen
het puin van koralen
de golven van hoop
verstuiven in het zicht
van gestrande idealen.
Het is een prachtig gezicht: hoe aan de even winderige als rotsige oostkust van Bonaire de aanrollende golven in schuimwaaiers uit elkaar spatten. En dat ze toch blijven komen, telkens stukslaand op oude koraalrots en op puindijken van rondgeslepen en aangespoelde stukken koraal. Elke golf veelbelovend, een nieuwe kans om het eiland van zijn dromen te veroveren. Steeds tevergeefs. Het gaat maar door en er verandert niets.
Mooi om te zien, ja, maar je wordt er ook een tikje melancholiek van ...
Thema:
Geplaatst op 14 maart 2013
