Bonaire

Duivelsnaaigaren

Niks klein, niks zeldzaam, niks op heide. Nee, het is geen Nederlands warkruid, beter bekend als duivelsnaaigaren. Dit is een type dat op Bonaire voorkomt: groot, niets ontziend en tot in boomtoppen toe.

Afscheid

Flamingo Airport, ach
de naam alleen al
open, tropen, wind
tot in de hal
en zicht op zee
nog bijna aan te raken
huizen, waze heuvels
ritselen van jonge palmen
bij de taxi's
tafeltjes en domino
de landingsbaan ligt lang
gesneden in het land
van wilde ezels
wadende flamingo's,
hun gekleurde baden;
beelden
van bestemming
op het scherm zijn warm
behalve Amsterdam,
de blauwe zwaan
staat al te wachten
maar ik blijf
in mijn gedachten.

Weggaan van Bonaire is een bijzonder ervaring. Niet alleen vanwege alles wat blijft terwijl jij gaat, maar ook door hoe het vliegveld ligt: zo in het hart van alles dat je dat alles pas op het moment van opstijgen achter je laat. Maar gelukkig niet voorgoed.

Fregatvogel

Statig silhouet, geen
vin verroerd bewegen
langs de grens
van land en water
hoog boven de mensen
spreiden zijn vleugels
in stille zegen
laat er
zee zijn, licht zijn, lucht
de heilige drieëenheid
belofte
van een vrije vlucht.

Een zwarte verschijning, breed en toch slank, gevorkte staart en gehoekte vleugels: schijnbaar moeiteloos zweeft de Fregatvogel urenlang door de blauwe lucht. Alsof hij er niet genoeg van kan krijgen en slechts met tegenzin nu en dan een rake duikvlucht laat zien, waarbij hij met zijn grote snavel een nietsvermoedende vis van vlak onder de waterspiegel oppikt.

Dag nieuwe dag

De morgenstond spreekt
met goud, de vogels
zwijgen nog
wachten, eerbiedig
hun kleuren bedekt
op het teken
van de wind
een zacht geritsel
en dan zingt het
vliegt het
met blije wolken mee
worden geuren aan
en bloemen opengezet
de vlinders komen
hagedissen lopen
gehaast voorbij
alleen de leguanen
slapen uit
het is
net na zeven
de dag vult zich
snel en ordelijk
met leven.

Bonaire, iedere ochtend weer.... 

Pagina's

Abonneren op RSS - Bonaire

Home button