Wayaká-trail 2

Er is meer te zien dan in één weblog past. Veel meer. De paarse orchidee bijvoorbeeld (foto 1), die ook zonder dat hij bloeit de moeite van het bekijken waard is. De geribbelde 'komkommers' waaruit de bloemstengel groeit zijn in elk geval prominent aanwezig en het is indrukwekkend hoe hij in dikke kluiten op de boomtakken balanceert. De boombaard (Tillandsia), een kleine Bromelia-achtige, zit meer verspreid, maar ook op veel meer bomen. Bomen genoeg. Daaronder ook Divi-divi's met hun gekromde vruchten en dikke, breed uitwaaierende Indju's, de favoriete schaduwboom van iedere Bonaireaan. De Watakeli met zijn oranje bessen hangt daarvoor teveel met zijn zware takken naar de grond, maar daar hebben de vogels dan weer wat aan. En de Palu di lele? Die is eenvoudigweg te klein. Wat dan weer niet geldt voor de Brasiel, de verfhoutboom, die met vele jonge maar ook met fors uitgegroeide oude exemplaren langs het pad staat. De geaderde stam (foto 2) is een goed herkenningspunt.
Op open plekken bloeit de Yerba di glas, een winde die - zoals de meeste - mooi is maar ook verstikkend kan zijn. Na verloop van tijd verschijnt er heuse ondergroei in het bos met onder meer wat hier wilde salie wordt genoemd en een Verbena-soort. Via een smal paadje waden we er doorheen (foto 3).
De trail eindigt nogal abrupt bij een karrenspoor, de vegetatie is er lager en droger, de bomen jonger. Het gaat bergaf en eindelijk ontvouwt zich het weidse uitzicht op de baai.
Dan is het niet ver meer en na twee uur en drie kwartier is de bestemming bereikt, de pick-ups die ons - 'moe maar voldaan' - terugbrengen naar onze eigen geparkeerde auto's.