Vreemde Vleermuizen

De eerste is nog een verrassing, maar al gauw wordt het gewoon dat na het vallen van de avond de vogels bij de vogelvoerbak worden afgelost door vleermuizen die daar - na een scheervlucht over nietsvermoedende hoofden op de nog warme porch - voor flitsbezoekjes neerstrijken om weer snel de nacht in te fladderen. En dan opnieuw te komen: een, twee, soms wel zes tegelijk. Wat is er aan de hand? Zitten daar zwermen nachtelijke insecten, juist daar? Die insecten zouden dan moeten zijn afgekomen op de resten van fruit en suiker die in de voerbak zijn achtergebleven.
Overdag worden daar immers Troepialen, Chuchubi's en Suikerdiefjes verwend en in het overlangs doormiddengezaagde stuk bamboe dat als voerbak dienst doet, kan 's avonds nog iets over zijn. Deze vleermuizen komen echter niet op insecten af, hier niet en ook nergens anders, maar op de zoetigheid zelf. Het is een soort die nectar eet en dus ook dol is op andere zoetigheid. Voor hun normale nectarkostje zijn ze aangewezen op nachtelijke bloeiers en die zijn er op Bonaire gelukkig genoeg: de zuilcactussen waarmee het eiland vol staat bloeien namelijk 's nachts. Wat voor ons jammer is, want de bloemen zijn prachtig. Slechts een enkele keer kun je 's morgens vroeg nog een bloem aantreffen, vlak voordat hij sluit en verdort (foto 3).

De nectar-etende vleermuizen zijn cruciaal voor de bevruchting en dus het voortbestaan van de zuilcactussen. Want als ze allemaal slapen: de insecten die de bevruchtende rol vaak vervullen en de vogels die dat op Bonaire soms ook doen? Wie doet het dan? Dan zijn daar deze vleermuizen die niets liever doen. Behalve de dagen - pardon: nachten - dat er iets lekkers in mijn vogelvoerbak is achtergebleven.