Palu di taki

Het is een zeldzame verschijning op Bonaire, de taki-boom, Palu di taki in het Papiaments. En zulke oude exemplaren met een stamdiameter van misschien wel een meter (foto 1) zijn nog zeldzamer. Maar het is dan ook een bijzondere plek, een aan het zicht onttrokken kuil die de weinige passanten op het pad met de blauwe markeerstenen voorbij zullen lopen. Zo niet Dick, die elke kuil, hobbel, put, grot en vervallen landhuis kent. Het pad voert over een hoger gelegen plateau in Bolivia, en ja, dat is op Bonaire. En zeker, dat gebied haalde laatst zelfs de Nederlandse kranten, omdat een Nederlandse varkensboer er een groot stuk grond heeft gekocht waarop hij, wat God verhoede, 1500 huizen wil gaan bouwen. Hopelijk komt het er niet van.
Nu staan er in elk geval nog mooie oude bomen, zoals deze taki-bomen die duidelijk hun voordeel doen met het water dat na perioden met veel regen in deze laagte blijft staan. De bladeren zijn frisgroen en veervormig samengesteld (foto 2) en in de bloeitijd zijn er opstaande trossen gele vlinderbloemen te zien. Die zijn er helaas niet meer, maar wel vruchten. Peulen, zou je denken. Ze lijken echter meer op pruimen (foto 3) die - inderdaad net als pruimen - door hun aanzienlijke gewicht gaan hangen. Maar anders dan pruimen zijn ze keihard, met een flinterdun laagje vruchtvlees eromheen.
Als de vruchten vallen moet dat duidelijk te horen zijn: ták! Vandaar de naam taki-boom, dank voor de suggestie Dick. Zoiets weet je echter nooit zeker op Bonaire.