jonge zeeschildpadjes

Jonge zeeschildpadjes (1) kruipsporen van een jong zeeschildpadje op weg naar zee
Jonge zeeschildpadjes (2) het enige jonge zeeschildpadje dat zelf de weg naar zee heeft gevonden
Jonge zeeschildpadjes (3) een volwassen zeeschildpad in zijn element

Als je deze sporen 's morgens vroeg op een Bonaireaans strandje ziet (foto 1), weet je dat je te laat bent. Want dan zijn er die nacht - waarschijnlijk in de avond al - jonge zeeschildpadjes uit hun nest gekomen en naar zee gekropen. Altijd in het donker, want dan licht de zee op door de maan en de sterren die in het water schijnen en dat lichtschijnsel is het baken voor de jonge zeeschildpadjes, hun gids om in het pikkedonker de zee te vinden. Het is een eenmalige en niet ongevaarlijke ploetertocht door het zand om in hun element te komen. Maar nu ben ik een keer op tijd. Op Te amo beach staat een nest op uitkomen, vrijwilligers van de Sea turtle Conservation houden er al dagen (en vooral nachten) de wacht. Het nest is afgezet met een net en al gauw blijkt waarom. Even na zonsondergang begint het zand te bewegen, er ontstaat een soort trechter waarin het zand lijkt te verdwijnen. Daar verschijnt het eerste schildpadje dat zich moeizaam omhoog werkt. En daar is een tweede. Dan blijft het stil, de twee voorlopers doen wat suf een paar passen op de plaats. Het is niet makkelijk te zien, want er mag geen licht worden gemaakt: daar zou het jonge spul van in de war raken. Eén van de vrijwilligers heef een klein rood lampje, maar dat is net genoeg om de plotselinge beweging op te merken, gevolgd door het tevoorschijn komen van tientallen schildpadjes uit de zandige diepte, een eruptie van jong leven.
Dan blijkt de gaas-afzettting niet voor niets om het nest heen te staan, want de jonge schildpadjes kiezen massaal de verkeerde richting: het land op. Terwijl ze naar de zee moeten. Dat krijg je als op het land - vlakbij - het vliegveld ligt dat, zoals het een vliegveld betaamt, feestelijk verlicht is. Eentje loopt de goede kant op (foto 2), maar ook die gaat 'in de emmer' die straks op een donker strandje zal worden geleegd. Maar eerst moet er geteld worden: 99 levende schildpadjes, twee dode en verder nog wat onbevruchte eieren. In totaal 120, een gemiddeld nest.
De meeste van deze schildpadjes zullen de eerste 24 uur niet overleven en als er eentje volwassen wordt, zou dat al heel wat zijn. Waarschijnlijk ook niet eens. Maar gelukkig, er zijn nóg twee nesten op dit kleine strandje en nog meer op andere plekken. Een paar moeten het kunnen halen en zullen uitgroeien tot een volwassen zeeschildpad van een meter lang, de sierlijke trots van de Bonaireaanse zee (foto 3).