Maandag 4 juli, de eerste werkdag dat ik niet meer werk. Afgelopen vrijdag heb ik de deur van het ministerie definitief achter me dichtgetrokken. Independence Day. Ben naar ons huisje in Drenthe gereden, alleen, Mary werkt nog. Van alles meegesleept en een lijstje gemaakt, zeg maar gerust een lijst. Alsof ik al mijn voornemens vandáág al moet waarmaken, een begin maken op zijn minst. Onzin, zegt mijn rationele ik die ook is meegekomen: onmogelijk en onnodig. Onverstandig ook. Maar daar trek ik mij niet veel van aan, ik moet dingen doen: lezen, alles lezen wat ik bij mijn afscheid meekreeg, aantekeningen maken, schrijven, schilderen en eindelijk die klussen in en om het huis. Ik ben toch niet voor niets gestopt met werken?
Ik kom niet op gang, het is te veel. De tijd is te kort voor een serieus begin aan wat dan ook. Over een dag of tien lopen we door de bergen, niks werken aan voornemens. Laat ik vandaag eerst maar eens een begin maken met niets hoeven, tevreden durven zijn met koffie, krant en de Tour de France. Goed idee, ik schrijf het onderaan mijn lijstje. Of ik er aan toe kom is de vraag: het is een lange lijst ….