Aaibaar

Het blijft een genoegen om ze te zien zwemmen, om ze met jaloersmakend gemak door het water te zien glijden en ze tussendoor in het water te zien 'staan'. Aaibare beesten, die zeehonden, dat wil zeggen: zo zien ze eruit. Maar je kunt er niet bij en de aai-ervaring zou wel eens kunnen tegenvallen. Niet ongevaarlijk bovendien, een zeehond aaien. Dat er nog steeds zeehonden worden opgevangen, zoals hier op Texel en ook in Pieterburen, is met het oog op die aaibaarheid niet zo verwonderlijk, terwijl aangespoelde zeesterren, krabben en kwallen zonder hartzeer aan hun lot worden overgelaten. Die zijn niet bedreigd, nee, maar de gewone zeehond is dat tegenwoordig evenmin en met de grijze zeehond gaat het ook steeds beter. Wat vast een rol speelt is dat opgevangen zeehonden een publieksattractie zijn, eerlijk is eerlijk, want kijk ze zwemmen en duiken, kijk ze van hun buik op hun rug draaien en kijk ze kijken...