dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Hij - of zij? - bloeit niet alleen vroeg, maar ook lang, soms zelfs het hele jaar door. In het wild is de maagdenpalm zeldzaam geworden, maar vanuit tuinen, waarin hij een graag geziene gast is, breidt hij zich weer uit.
Met Pasen in aantocht en een boosaardig virus dat door het land sluipt, moest ik aan kruisbloemen denken. Maar vooral ook vanwege het feit dat er op dit moment een aantal vroeg en prominent staan te bloeien. De kruisbloemenfamilie dankt zijn naam waarschijnlijk aan de vier bloemblaadjes - dat is standaard bij kruisbloemen - die in een kruisvorm staan. Ook de oude wetenschappelijke naam van de familie - Cruciferae, dwz kruisdragenden - duidt daarop.
Zoals de boerenjasmijn sluipenderwijs uit de tuinen verdwijnt, breidt de Camelia zich in diezelfde tuinen uit. Deze blijvend groene stuik wordt ook wel Japanse roos genoemd en past daarmee in hetzelfde rijtje als de Chinese roos (de Hibiscus, die het in Nederland alleen binnen volhoudt) en de Kerstroos (de Helleborus niger uit de Alpen, een telg uit de boterbloemfamilie die van nature pas in februari bloeit maar door kunstgrepen van kwekers al met kerst). Allemaal rozen die geen rozen zijn, maar waarschijnlijk zo genoemd werden vanwege hun opvallende bloemen.
Het is een zeldzame verschijning op Bonaire, de taki-boom, Palu di taki in het Papiaments. En zulke oude exemplaren met een stamdiameter van misschien wel een meter (foto 1) zijn nog zeldzamer. Maar het is dan ook een bijzondere plek, een aan het zicht onttrokken kuil die de weinige passanten op het pad met de blauwe markeerstenen voorbij zullen lopen. Zo niet Dick, die elke kuil, hobbel, put, grot en vervallen landhuis kent. Het pad voert over een hoger gelegen plateau in Bolivia, en ja, dat is op Bonaire.